Positieve discriminatie :D

Hehe, wat een week! Maandag zijn we weer vertrokken naar Kokobeng. Eerlijk gezegd hadden we in het begin van de week het gevoel dat we onze draai niet echt konden vinden op school. De groepen zijn zo groot en de kinderen spreken geen Engels, dus dat maakt het erg moeilijk voor ons. Yao en Marlieke van de organisatie zijn vervolgens langs gekomen om te praten met ons en de headmaster (bedankt daarvoor!). We hebben besloten dat we ons voortaan bezig gaan houden met kleine groepjes kinderen (Linda 5 en Wendy 5) en dat we dan activiteiten met hen doen buiten de groep. Donderdag hebben we dit uitgeprobeerd en de kinderen reageerden erg enthousiast. Ze vinden het heerlijk om aandacht van ons te krijgen. En ook al is het niet altijd even duidelijk, ze genieten er erg van en dat doe ons goed. Hopen dat de docenten onze aanpak een beetje over gaan nemen.. De oudere meiden wilden graag springtouwen. Zij wilden dit met onze hulp doen, alleen wilden zij het liefst allemaal tegelijkertijd. Resultaat: Tig man.. uh vrouw.. die aan onze armen stonden te trekken.
Maandag gaan we nog wat spullen kopen zodat we nog meer keuze hebben bij onze activiteiten. Ook gaan we komende week verven! De (primary)school ziet er namelijk erg saai en ongezellig uit en daarom willen we de vensters van de ramen een leuk kleurtje geven.

Wij zijn er trouwens achter gekomen, dat wij voor veel mensen in Kokobeng de eerste obruni’s zijn die zij zien. Veel mensen komen namelijk nooit buiten Kokobeng, wat ook wel verklaard waarom er zo weinig Engels gesproken wordt. Niet heel vreemd, maar ondertussen toch wel een klein beetje irritant, dat wij na 2 weken nog steeds continu worden nageroepen door iedereen.

Vrijdag zijn we even naar de stad geweest en hebben we wat gegeten bij Vic baboo’s (een westers restaurant). We hebben echt heerlijk zitten smullen van een grote hamburger met patat (‘s avonds alleen wat misselijk :s). We zijn ook nog even naar de grote markt geweest. In de drukte kreeg Linda een duwtje en stapte hierdoor in een grote plas modder :s . Gelukkig was een man van een winkeltje zo vriendelijk om haar voet schoon te spoelen met wat water; dat is Ghana, de mensen zijn echt zo behulpzaam en vriendelijk! Rond 6 uur ‘s avonds wilden we de trotro terug naar Kokobeng pakken. Nou dat was ons een ervaring!!! We kwamen terecht in de avond spits. Er kwam een trotro aan rijden waar zo’n 25 man in kan, maar ja er stonden wel rond de 50/60 mensen. Wat er toen gebeurde: al die mensen stormden als gekken op het busje af en probeerde half vechtend de trotro in te komen. Mensen klommen zelfs door de ramen! Wij stonden er met open met mond naar te kijken en besloten de volgende trotro maar te nemen. Toen gingen de achterdeuren van de trotro ineens open en werden wij geroepen door een man (waarmee wij eerder hadden staan praten). In die propvolle trotro had hij 2 plekken voor ons vrijgehouden!! Vervolgens klommen wij door de bagageruimte en heel atletisch over de achterbank en konden we relaxed plaats nemen op de bank! Positieve discriminatie?! Heel fijn voor ons in ieder geval.

Zaterdag hadden wij ons eerste Ghanese feestje; een bruiloft! Het verbaasde ons hoe Westers de bruid gekleed was. Zij droeg een lange witte jurk, inclusief sluier en lange sleep. De kerkdienst was erg saai en het orgel te vals om aan te horen.. L Wat opviel is dat er een functieomschrijving werd gegeven. Zo hoort de man voor zijn gezin te zorgen en het te leiden en moet de vrouw lachen wanneer haar man in haar buurt is. Ook werd specifiek benoemd, dat het echtpaar nu seksueel actief mag zijn. Na de kerkdienst moest iedereen op de foto, wij waren opvallend snel aan de beurt. Het bruidspaar kon natuurlijk niet de kans met obruni’s op de foto te gaan laten schieten. ;) Daarna naar het feestje, dat helaas van korte duur was. De stroom viel uit, waardoor er geen muziek meer was. Dit was direct einde feestje..

Zondag heeft Linda 3,5 uur bij de kapper gezeten. Abena (de buurvrouw) runt doordeweeks een kapsalon aan straat en heeft Linda’s haar gevlochten met nephaar. Het was een lange zit, maar zeker de moeite waard!!

Liefs, Linda en Wendy.

P.S. Nogmaals bedankt voor alle lieve reacties! Dikke kus voor Linda’s dartboys; zet hem op he?! Hajo (en John natuurlijk) wat leuk dat je een reactie hebt geplaatst, ga zo door met voetbal. Wendy is super trots op je!