Gesetteld.

Voor ons gevoel hebben wij steeds minder om te schrijven. Wij zijn ondertussen helemaal gesetteld hier. Alle indrukken die ons de eerste weken totaal overspoelden, zijn langzaamaan ‘normaal’ geworden..

Wij hebben deze week helaas nog niet kunnen schilderen, omdat wij nog geen verf hebben. Gelukkig hebben wij wel knutselmateriaal aan kunnen schaffen. Wij hebben dus voor het eerst heerlijk in kleine groepjes kunnen werken. Iedere keer nemen wij ieder 5 kindjes apart om daar voor ongeveer drie kwartier activiteitjes mee te doen; lummelen (wat eindigt in halve slachtpartijen.. oeps!), knutselen, tekenen, basisbeginselen van memory (erg crea bea door Wendy gemaakt), de aankleedbeertjes (bedankt pap!).. tja wat eigenlijk niet? Ondertussen leren zij ons ook van alles. Bijvoorbeeld hoe je van een boomblad een mini handtasje vouwt. Erg creatief! In het begin was het in kleine groepjes werken erg onwennig, maar de kinderen raken nu al meer aan ons gewend. Ze genieten zo van persoonlijke aandacht en zijn echt zo trots op hun werkjes! Ook wel even een vermelding waard; de kinderen kennen nu de vogeltjesdans!! Lol!

Leuk ook om te zien dat Amalia, de docente, nu al dingen van ons overneemt. Zo heeft zij de kinderen donderdag allemaal zichzelf laten tekenen. Nog fijner was het, dat ook zij alle eindresultaten net zo mooi vond als wij dat deden. Van hoofden met beentjes tot ‘echte’ poppetjes. Zelfs Linda is (inclusief rastahaar!) getekend door Richard.. Hihi! Richard is ook echt een verhaal apart. Het stoerste jongetje uit de klas, dat op alle mogelijke (negatieve) manieren om aandacht vraagt. Maar met wie we ondertussen al zo’n band aan het opbouwen zijn, dat hij wel regelmatig even een knuffel komt halen.. De kinderen raken allemaal steeds meer gewend aan lichamelijk contact. Aan de ene kant heerlijk om te zien hoe zelfs de grootste vechtersbazen af en toe even een knuffel of een aai over de bol komen halen. Aan de andere kant is het toch wel erg vermoeiend af en toe al dat gepluk en gefriemel aan je, het is gelukkig nog niet zo warm en plakkerig hier.. Maar het doet echt zoveel met je! We voelen ons helemaal in ons element hier en hebben zeker ons doel gevonden!

Verder gaat ook alles goed in Kokobeng. We hebben nog steeds een gekko als huisdier in onze kamer, naast Linda haar bed. Afgelopen week heeft ‘onze grote vriend’ helaas besloten ’s nachts op ooghoogte van Linda te komen zitten.. L Toch best handig zo’n muskietennet!
Wat zijn wij trouwens ook een stel Westerse mutsen zeg! In Nederland zaten wij echt ‘Oh, we zitten straks aan de rand van het regenwoud, dat betekent vast dat we veel (enge) beesten zien!’ Whahaha! Niet dus.. Alles dat we tot nog toe hebben gezien zijn geiten, schapen, honden, katten, veel kippen en hanen (bedankt, van verslapen is geen sprake L), vogels, vlinders, (vliegende) insecten, 1 kakkerlak (wel een grote!) en Freddy de compound schildpad. Hopelijk komt dat de laatste weken in de safariparken nog goed.. ;)

Trouwens ook wel leuk om te melden, is dat wij vrijdag 23 november met alle vrijwilligers een sportdag gaan houden in Kokobeng! Ook hebben wij vandaag een planning gemaakt voor de laatste 2 weken. Nog even lekker toeristisch Ghana door, we hebben er nu ook al helemaal zin in! Maar verklappen nog lekker niets.. :p

We houden het deze week even kort. Gelukkig wel ook wat foto’s kunnen plaatsen. We moeten jullie toch een beetje tevreden houden.. ;) Hopelijk tot volgende week!

Kus, Wendy & Linda.

P.S. Bedankt voor alle lieve mailtjes. Helaas hebben wij hier de laatste tijd amper internet, waardoor het vrijwel onmogelijk is jullie te antwoorden. Wij zijn blij als wij een berichtje op de weblog kunnen plaatsen. Plaatjes en e-cards zijn helaas ook vrijwel niet te openen. Toch bedankt dat jullie aan ons denken!!