Time flies..!!!

De tijd gaat hier veel te snel!! Dinsdag zitten wij al op de helft van ons verblijf in Ghana.. Nog maar 3 weken Kokobeng en dan gaan wij al reizen.. Aarghh!! Begrijp ons niet verkeerd, we missen jullie best wel een heel klein beetje hoor.. ;) Maar wat gaat het allemaal veel te snel!!!

Een kort weekje Kokobeng. Maandag kwamen we na een doldwaze trotrorit pas om 13.00 uur aan in Kokobeng. Aangezien de school hooguit om 13.30 uur uitgaat, was het niet meer de moeite langs te gaan. Dinsdag gingen wij met een hoofd vol knutselideeën richting school. Zoals wij ondertussen eigenlijk allang zouden moeten weten, heeft het geen zin hier dingen te plannen.. Eenmaal op school aangekomen bleek er dan ook geen docente voor groep 1 aanwezig te zijn. L Balen! Het is namelijk onmogelijk met de hele groep iets te doen, maar we moesten wel. Net toen wij een poging waagden iedereen op zijn plek te krijgen en ondertussen druk aan het nadenken waren wat wij zouden gaan doen riep Amalia (de docente van groep 2) ons. Woorden waren totaal overbodig, want naast haar stond een hevig bloedende Drahmani. Hij was door Richard geduwd en was met zijn mond op de punt van een schoolbank gevallen.. Naast een kort weekje Kokobeng was het dan ook vooral een EHBO weekje Kokobeng.. Zondag had Wendy haar voet namelijk al opengehaald op de compound. Maandag hebben we voor Wendy een oogcreme gehaald, omdat zij een ooginfectie had. Dinsdag het ‘Drahmani-drama’ en donderdag ontvelde Linda de bovenkant van haar grote teen tijdens een potje voetbal op gravel met teenslippers aan.. Handig!

Ook weer erg grappige gesprekken gehad met Alex (de vader in Kokobeng) deze week..
‘.. Ik zou in Nederland geen bad kunnen nemen, dat is veel te koud.’ ‘Ja hoor, want wij hebben een douche (uitgelegd wat dat was) en warm water.’ ‘Warm water?’ Alex zijn ogen rolden bijna uit zijn kassen van verbazing..
‘Hoe laat gaan de kinderen in Nederland naar bed?.. Zo vroeg?.. Dus jij verteld dat zij naar bed moeten en dan gaan zij ook nog?!.. Luid lachend.. Dat zou jij hier eens moeten proberen!’

Vrijdag hadden we geen school en zijn wij alvast naar Kumasi gegaan waar we vrijdagavond gelukkig alvast op de compound mochten overnachten. Zaterdagochtend werden we door Adwua (Yao zijn moeder) verrast met een heerlijk Ghanees ontbijt! Niet veel later kwam Abigail ook nog eens 2 zakjes gekoeld water brengen. Wat een luxe! Wat een lieverds! Hoe Ghanees!

Zaterdag zijn wij met Evy Kumasi in geweest. Na een tijd rond geslenterd te hebben, kregen wij toch wel wat trek. Wij lekker een softijsje in een zakje (!) gehaald en op een bankje gaan zitten eten.. Tot we er achter kwamen dat wij naast de plaatselijke (openbare) pedicure waren gaan zitten.. Jakkie! Terug bij Shiloam Hospital hebben we in een plaatselijke chop bar gelunched. Keuze: rijst of gebakken rijst. Lekker simpel! Maar wat een berg (heerlijk) eten zeg! Helaas kwamen er 3 mannen pal tegenover ons zitten, die ons wel heel interessant vonden.. Wij zijn nu dus weer een visitekaartje rijker.. Waarschijnlijk in de hoop dat wij hen meenemen naar Nederland, wij met hen trouwen, wij hen geld toesturen of in de hoop dat wij hen een kind schenken (eentje is vaak wel voldoende).. Tja.. Ons motto is hier ondertussen al: Just smile (and wave). Dat laatste zeker ook wanneer er weer vanuit alle hoeken ‘Obruni’ naar ons geroepen wordt. Een dingen weten we ook zeker; we zouden niet beroemd willen zijn! ;) Alhoewel, er schijnt al een interview voor een plaatselijke krant geregeld te zijn..

Ook wel leuk om te vermelden, is dat wij ons sponsorgeld ondertussen aardig verdeeld hebben. Hopelijk hebben we nog tijd om de Primary School te verven. Daarnaast hebben we 2 grote, stevige voetbaldoelen besteld die tevens als klimrek gebruikt kunnen worden! Natuurlijk hebben we ook nog het een en ander aan speelgoed en schoolmateriaal aangeschaft. Helemaal goed! Nogmaals bedankt daarvoor!

Tot volgende week!

Kus, Wendy & Linda.